Consuminderen

De kracht van het niet kopen –

Een paar jaar geleden, op de top van de Kilimanjaro, besloot ik mijn baan op te zeggen. Ik voelde de kracht om uit mijn comfortzone te stappen. Te doen waar ik eerder van droomde maar niet durfde. Stapjes richting mijn droom te zetten. Dus ik begon met een yoga teacher training, werkte een zomer in verschillende studio’s in Amsterdam en trok de wijde wereld in.

Aangezien ik deze beslissing vrij ‘in the heat of the moment’ maakte, had ik geen vette spaarpot klaarstaan voor deze droom. Wel heb ik altijd de overtuiging gehad dat – behalve vliegtickets – reizen niet veel geld hoeft te kosten. Om deze brug te overwinnen, heb ik nog even overwogen om daarom stewardess te worden. Maar hoewel dat in reisgeld zou schelen, zou het in mijn ogen mijn vrijheid om ter plaatse te doen wat ik wil beperken. Hoe ik dan toch elke winter als een snowbird kan uitvliegen en maanden op de meeste tropische bestemmingen kon verblijven? Dat ga ik je verklappen!

• Bedenk eerst: waar ben je goed in? Ik ben schrijfster maar had nog geen eigen website met een groot bereik. Vandaar dat ik op Bali ben gestart met schrijven voor een bestaande website waardoor ik uiteindelijk yogastudio’s, eco-lodges, spa’s en retreats kon ervaren zonder ervoor te betalen. Het schrijven in het Engels kostte me veel moeite in het begin, maar tijd heb je als traveler. En de Engelse taal meer vaardig worden stond op mijn bucketlist! Check 😉
• Ook belangrijk: wat wil je graag doen? Natuurlijk kun je overal ter wereld achter een bar kruipen, kamermeisje worden in een hotel of vieze hostels schoonmaken. Misschien verdien je dan wel iets of verblijf gratis, maar is dit werkelijk hoe je je tijd wilt besteden? Grote kans dat je dan – hangend boven de zoveelste gore wc – zelfs terug verlangt naar die suffe kantoorbaan thuis. Ik wilde yogales geven in de natuur. Hiervoor heb ik eerst een training moeten volgen en leservaring moeten opdoen, maar toen ik eenmaal op de mat stond op een tropisch eiland besefte ik: ik leef mijn droom! Mijn les is dus: investeren in een training om iets te leren wat je leuk vind, heb je daarna zo weer terug verdiend. Vooral als het iets is wat je niet beperkt tot een plek, maar wat je overal ter wereld kan doen.
• Wat wil je leren? Wil je graag ervaring opdoen over raw-food, permacultuur of yoga en meditatie, kies dan een plek waar je dit kunt leren in ruil voor een paar uur werken per dag. Met geinteresseerde instelling, kom je overal binnen en is de wereld een grote leerschool! En daar heb je geen bakken geld voor nodig.
• Waar verblijf je? Persoonlijk word ik heel ongelukkig van bunkbeds in vieze hostels. Het voelt alsof ik dat stadium ben gepasseerd. Dus moest ik creatief zijn. Ik verbleef gratis in boutique-hotels, lodges en resorts waar ik een review voor schreef, ik ruilde yogalessen voor accomodatie, ik werd vrienden met locals waar ik kon verblijven in ruil voor een maaltijd, heb gekampeerd en maakte veel korting deals omdat ik vaak voor een maand of langer op een plek verbleef. Wat ook nog wel eens werkt, is een airbnb plek ter plaatse bezichtigen en dan met de eigenaar face to face onderhandelen. Couchsurfing of integreren in lokale acroyoga communities wil ook nog wel eens een gratis slaapplekje op een bank opleveren. Toch heb ik hier weinig gebruik van gemaakt. Ik geef toch veel om een beetje privacy heb ik gemerkt.
• Reiskosten. Ik ben erachter gekomen dat ik het niet erg vind om 50 euro meer te betalen als mijn vliegtijd en aantal overstappen daarmee wordt gehalveerd. Maar ‘on land’ neem ik net zo lief de local bus of trein voor 50 cent met m’n kont tussen de kinderen en en m’n backpack tussen de kippen op het dak. Je moet er even wat tijd voor uitrekkken (dat heb je!), maar dan zie je wel wat van het land. Verder heb ik op veel plekken ook mijn eigen vervoer gehad (auto, motorbike) wat toch de meeste vrijheid geeft. En apps als uber of kodek (motorbike taxi in Indonesië) vind ik ook een uitkomst.
• Geen kleding meer kopen! Ik kan nu wel ronduit toegeven dat ik voor die tijd koopverslaafd was. Niet om altijd in de duurste of hipste outfits te kunnen shinen. Maar wel om ze elke maand net iets anders te kunnen combineren. Of om na een drukke werkweek toch even mezelf te verwennen met iets nieuws. Dat kon dus ook een kledingstuk zijn die ik voor een prikkie in een tweedehands winkel op de kop had getikt. Dan is het toch niet zo erg, hoor ik je denken. Het is gewoon niet nodig. Ik heb nog voor jaren kleding in m’n kast liggen. En ik word eigenlijk altijd zoveel gelukkiger van minder (de inhoud van m’n backback) dan van meer (die uitpuilende kast). De beslissing gewoon even niet meer te kopen gaf bovendien zoveel rust in mijn hoofd. Nooit meer een winkel in hoeven en de beslissing hoeven nemen of ik dat zoveelste jurkje nu wel of niet zal kopen. En niet meer de stress voor een feestje dat ik van mezelf nog de hele stad af moest zoeken naar dat ene perfecte truitje. Ik had het gewoon te doen met wat ik in mijn kast had hangen. En weet je wat het mooiste is? Niemand die het opviel. En ik heb er zelf geen minder leuk leven van gekregen.
• Zelf koken. Ga naar de markt, koop voor een week eten in en kook lekker zelf. Niet alleen in Nederland pas ik dit toe, maar ook in het buitenland. Ik kijk waar de locals hun fruit en groente kopen, dat is dus niet in dure supermarkten en toeristenshops, maar meestal een vrachtwagen die ’s ochtends vroeg op de hoek van een straat staat of een markt net buiten het dorp. Tuurlijk kun je in veel Aziatische landen voor een habbekrats op straat eten, maar na een paar weken komt dat ook wel een beetje je neus uit. Bovendien zijn de vega opties vaak gering en is het niet altijd even gezond. Prima voor een paar dagen, maar niet voor een paar maanden. Als vriendinnen in Nederland vroegen of ik mee uit eten ging, deed ik vaak een tegenvoorstel. Ik nodigde ze uit om bij mij thuis te komen eten of allemaal wat mee te nemen en in het park te picknicken. Als zij toch liever uit eten gingen, kwam ik gewoon wat later. En ik bof ook nog met zulke lieve vriendinnen die mij soms gewoon trakteren uit het niets.
• Minder drinken. En dan bedoel ik natuurlijk alcoholische versnapelringen. Zonder een saaier leven te krijgen, heb ik mijn drankinname de afgelopen jaren drastisch naar beneden geschroefd. Het begon met mijn yoga teacher training waar er toch een net iets andere lifestyle van me gevraagd werd dan ik gewend was. Maar toen ik merkte dat ik broodjenuchter ook uit m’n plaat kon gaan. En bovendien zoveel tijd overhield door niet meer hele weekenden te spenderen aan katers overleven, kon ik daarna de gezette toon zonder een zuchtje moeite doorzetten. En dat is precies de klik die je moet maken in je mind denk ik. Niet meer jezelf gunnen dat je wel mag drinken of jezelf zielig vinden als het niet meer mag. Maar er ronduit van genieten dat je niet meer van deze factor afhankelijk bent om een leuke avond te hebben. Geloof mij, hier kun je heel wat geld mee besparen.
• Ruilen! Ik denk dat ik in de verkeerde tijd geboren ben. Ik heb onderweg gemerkt dat ruilen mij zo blij maakt. Vooral mijn yogalessen waren een goed ruilmiddel, ik ruilde ze voor: een zelfgemaakte hoelahoep, een ontbijt in een koffietentje, een pasta in een restaurant, een serie professionele foto’s. Zo gaf ik een computerlesje aan een gepensioneerde vrouw in ruil voor middagje foto’s maken.
• Zelf cadeautjes maken. Voor een armbandje of een quote in een lijstje betaal je al snel 30 euro in een hippe conceptstore in de stad. En wat dacht je dat die babyboom om me heen kost? Cadeau nadat je vriendin het heft verteld, babyshower, geboortecadeau.. Cadeautjes zijn voor mij meer een vorm van energie die je geeft. Het gaat dus niet om de waarde in geld, ik word echt veel blijer als ik voel dat iemand er tijd en aandacht in heeft gestoken. Een zelfgemaakte picknick in het park. Een oldskool knip en plakwerkje van oude foto’s. Een zelfgeplukte bos wilde bloemen uit het park. Ook ben ik principieel tegen alles nieuw kopen. Dus geef ik ook wel eens iets door, wat ik zelf niet meer hoef maar waarvan ik weet dat iemand anders er heel blij wordt. Of ik koop duurzaam houten speelgoed of baby merkkleding wat generaties meegaat in een kringloopwinkel. Met heel veel liefde inpakken en iedereen is blij!
• Geen water meer kopen. Niet dat het nu heel veel geld scheelt. Maar wel een plastic soepje in de oceaan. Ik heb aan het begin van mijn reis geïnvesteerd in een water purifier wat werkt op een UV-lamp (zo’n 70 euro via Bol.com) en vervolgens nergens ter wereld water hoeven kopen. India, Afrika, ik ben overal geweest. Dit ging me minder om het geld besparen als wel het consuminderen van plastic flessen. Zelf een tasje meenemen met boodschappen doen werkt ook!

Reizen op deze manier versimpelt je leven maar verbreed je visie. Ik ben erachter gekomen dat ik het meest blij wordt van dingen die helemaal geen geld kosten. Een wandeling in de jungle, een zonsondergang op het strand (ja, zelfs zonder biertje!) of een AcroYoga sessie met mensen die ik ontmoet onderweg.

Natuurlijk blijft dit een persoonlijk verhaal. Iemand met lange benen zal niet gauw inleveren op een goed bed of ruimte vliegtuigplek. Een ander met een strict dieet gaat niet voor het goodkoopste voedsel. Bedenk dus ook vooral: wat vind vind ik belangrijk en waar wil ik best op inleveren voor een hoger doel? Na een paar jaar consuminderen kan ik zeggen: het geeft veel rust, creativiteit, er komen wonderen op je pad omdat je op een andere manier met mensen omgaat. En bovendien is deze uitruil van energieen errug goed voor karmapunten 😉